Stevie Ray Vaughan (geboren '56 te Dallas, Texas) is een gitaarheld die mede verantwoordelijk is voor de bluesopleving in de jaren tachtig. Zijn stijl is enerverende Texas-blues met Jimi Hendrix invloeden. Op 27 augustus 1990 kwam hij om het leven bij een helicopterongeluk in Wisconcin (USA). Hierdoor is hij een legende bij de vele gitaarmuziekliefhebbers en wordt evenals Jimi Hendrix op een voetstuk geplaatst. Tijdens zijn leven werden er vijf platen uitgebracht de meeste met z'n begeleidingsband Double Trouble. Na zijn dood verschenen er nog vele post-produkties waaronder enorm veel bootlegs. Discografie: Texas Flood ('83); Could't Stand The Weather ('84); Soul To Soul ('85); Live Alive ('86); In Step ('89); The Sky Is Crying ('91); In The Beginning ('93); Live At Carnegie Hall ('97).
GILLESPY'S persoonlijke favoriet: Live Alive ('86).
Jimi Hendrix
(geboren '42 in Seattle) werd beinvloed door gitaristen als Muddy Waters en Robert Johnson. Al in het begin van de jaren zestig speelde hij als backing-gitarist voor o.a. B.B.King, Sam Cooke, James Brown en Little Richard. Zijn muziek bleek al snel een synthese tussen rhythm & blues en psychedelische rock gebracht met een fabelachtige techniek en vakkundig gebruik makend van effect-apparatuur en feedback. Ook zijn live-optredens, waarin hij o.a. gitaar met z'n tanden speelt en de meest vreemde capriolen uithaalt met zijn instrument en het geluid, waren spectaculair te noemen. Toen hij op 18 september 1970 overleed had hij vijf officiele albums op z'n naam staan. Ontzettend veel postuum uitgebracht materiaal (platen, boeken, films, video's) en invloeden achterlatend op vele muzikanten tot aan de dag van vandaag is zijn deel. Selectieve discografie: Are You Experienced ('67); Axis: Bold As Love ('68); Electric Ladyland ('68); Band Of Gypsys ('70); Cry Of Love ('70); At The Isle Of Wight ('71). GILLESPY'S persoonlijke favoriet: Electric Ladyland ('68).
The Rolling Stones
The greatest rock & roll band in the world. Behoeft evenals Jimi Hendrix eigenlijk geen introductie meer. Aangestoken door de muziek van Muddy Waters en diens song'Rolling Stone' zijn begin 1963 de band en de naam een feit. In deze groepsbezetting, onder leiding van zanger Mick Jagger ('43) en gitarist Keith Richards ('43), zijn de Stones qua repertoirekeus, muzikale aanpak en agressie de eerste Engelse navolgers van de bluesbeweging in Chicago. Zodoende ontstaat er een vuige rock en rhythm & blues sound die gekoppeld aan hun rebellen-imago garant staat voor nu al zeven decenia rockgeschiedenis.
De huidige kern bestaat behalve uit Jagger & Richards uit Charlie Watts ('41) en Ron Wood ('47) (in '93 haakt Bill Wyman af). Vanaf 1964 werden er meer dan vijftig (single)hits gescoord, tientallen platen uitgebracht en honderden live-optredens verzorgt. Selectieve discografie: The Rolling Stones ('64); The Rolling Stones Vol.2 ('65); Out Of Our Heads ('65); Aftermath ('66); Got Live If You Want It! ('66); Between The Buttons ('67); Their Satanic Majesties Request ('67); Beggars Banquet ('68); Let It Bleed ('69); "Get Yer Ya-Ya's Out!" ('70); Sticky Fingers ('71); "Exile On Main St." ('72); Goat's Head Soup ('73); It's Only Rock 'N' Roll ('74); Black And Blue ('76); Love You Live ('77); Some Girls ('78); Emotional Rescue ('80); Tattoo You ('81); "Still Life" ('82); Under Cover ('83); Dirty Work ('86); Steel Wheels ('89); Flashpoint ('91); Voodoo Lounge ('94); Stripped ('95); Bridges To Babylon ('97); No Security ('98). GILLESPY'S persoonlijke favorieten: Sticky Fingers ('71); "Exile On Main St." ('72); Black And Blue ('76); Love You Live ('77); Stripped ('95). GILLESPY'S persoonlijk favoriete bandlid: Keith Richards [albums: Talk Is Cheap ('88); Main Offender ('92); Live At The Hollywood Palladium December 15, 1988('92)]
Willy DeVille Newyorker Willy DeVille (William Borsay) trekt in 1970 naar Londen met het idee daar een popgroep te beginnen. Dat blijkt moeilijker dan hij gedacht heeft en dus treedt hij in z'n eentje op in allerlei clubs. Zijn repertoire bestaat vooral uit bluesnummers. Uiteindelijk vertrekt hij toch weer naar de U.S.A. (San Francisco) om daar onder allerlei namen op te treden in clubs met verschillende muzikanten. In New York richt Willy samen met o.a. Ruben Siquenza en Manfred Allen de New Wave band Mink DeVille op. Hun albumdebuut komt in de vorm van drie nummers op het verzamelalbum 'Live At CBGB's'. Opgenomen in de bekende New Yorkse new wave tempel. Het echte debuutalbum 'Mink DeVille' wordt geproduceert door Jack Nitzsche en laat een mengeling van stijlen en invloeden horen: rock, rhythm & blues, latin, soul alles overgoten met een typisch Newyorkse stadssound.Nadat het nummer 'Spanisch Stroll' een hit werd breekt de band echt door in Nederland met het vierde album 'Coup De Grace'. Optredens tijdens het Duitse Rockpalast en Pinkpop brengen Mink DeVille onder de aandacht van het grote publiek. Het repertoire is emotioneel sterk geladen met de nadruk op romantiek. Zowel in de up- en midtemposongs als in de ballads klinkt een zeer 'eigen' sound door.In 1989 besluit Willy toch weer solo verder te gaan. Behalve zijn geflirt met de New Orleans scene zal de sound niet wezelijk veranderen. De teksten zijn in de meeste gevallen zwaar romantisch die ook nog eens gepassioneerd vertolkt worden door Willy DeVille met zijn soulfull stemgeluid. Selectieve discografie: Mink DeVille ('77); Return To Magenta ('78); Le Chat Blue ('80); Coup De Grace ('81); Savoi Faire ('81); Where Angels Fear To Tread ('83); Sporting Life ('85); Soul And Romance, Live In Arnhem 1984 (bootleg '93). Solo: Miracle ('89); Victory Mixture ('90); Backstreets Of Desire ('93); Live ('93); Loup Garou ('95); Big Easy Fantasy ('95). GILLESPY's persoonlijke favorieten: Coup De Grace ('81); Victory Mixture ('90) en Big Easy Fantasy ('95).
Blues Blues is de rond 1900 ontstane muziekvorm van de zwarte bevolking in de United States. Voortgekomen uit werkliederen, hollers, balladen en country-muziek; zelf een mengeling van Europese folksongs en traditionele Afrikaanse muziek. De omschrijving wordt voor het eerst gebruikt in 1910. De plattelandsblues vormt de basis , maar het is de 'classic' of 'vaudeville blues' die met zijn jazzbegeleiding voor het eerst op de plaat wordt gezet door o.a. Ma Rainey, Bessie Smith en in daaropvolgende jaren door o.a. Blind Lemmon, Blind Boy Fuller, Menphis Minnie, Big Joe Williams, Lightnin' Hopkins, John Lee Hooker en Robert Johnson. Door de jaren heen heeft een legio aan artiesten zich bezig gehouden met het vertolken van allerlei soorten Blues muziek. Bekende namen zijn: Willie Dixon, Otis Rush, Muddy Waters, Howlin' Wolf, Lonnie Johnson, T-Bone Walker, B.B. King en vele anderen. Ook in Nederland ontwikkelde zich een bescheiden bluesbeweging met als belangrijkste representanten Cuby & The Blizzards, Livin' Blues en de Bintangs. Een herwaardering doet zich al sinds de jaren zeventig voor in de persoon van de al eerder beschreven Texax-gitarist Stevie Ray Vaughan. Maar ook muzikanten als Jimmy Page, Jeff Beck, Ten Years After, Free, Gary Moore, Jeff Healey, Eric Clapton, John Mayall en Robert Cray houden de fakkel brandend. De helaas in 1995 overleden zanger/gitarist Rory Gallagher wordt beschouwd als een van de grootste bluesrock-pioniers. Gelukkig heb ik het genoegen mogen ondervinden om een aantal concerten van Rory bij te kunnen wonen. En het waren onvergetelijke gebeurtenissen kan ik je melden. Een beginners inleiding over How To Sing The Blues? met een vette knipoog kan je lezen op deze pagina ;-)
Here you'll find Gillespy's recommended acts. If you promise to come back one day you may click and use these MUSIC LINKS
If you want to know what kind of music i'm listening to, view my monthly PLAYLIST